விதியின் நிழல்..!"

"விதியின் நிழல்..!"

என் இயற்கையே...!!

சூழும் சூழல் சுழலில் உழலும்
பாழும் மனம் பதியை வெறுக்கும்
சதியைச் சூழும் சதியில் வெதும்பும்
விதியும் வினையும் கொன்ற உயிர்...!

நனையும் பயிர் தணியும் தாகம்
அணையும் உயிர் தணியும் மோகம்
துணியும் மனம் துறக்கும் பாசம்
அணையும் உடல் அணைக்கும் உயிர்...!
 

இப்பாழ் பிறவி எப்பாழ் பட்டு 
முப்பாழ் வினை முடிக்கும் தொட்டு
புல்லுறை பனியுறை புனித சீவன்
கதிறுறை சுடரில் காணாமல் போகுமுயிர்...!
  

பூவென்றும் பிஞ்சென்றும் காய்யென்றும் கனியென்றும் 
காணாது காற்றும் காலமும் விதியும்
மடைதிறக்க பாயும் நதியாய் ஓடி
நடைதளர்ந்து முடியும் வாழ்க்கையற்ற யாக்கை...!
   

 தள்ளாடும் பூவில் ததும்பும் தேனைத் 

அள்ளிப் பருக அலையும் சீவனை
அலைகழிக்கும் காலம் காற்றில் ஒழுகும்
துளியில் உயிர்கறைய நடுங்கும் உடல்...!
 

குணம் நிறம் மனம் கூடுக்குக்கூடு
மாறும் மாயம் அறிந்திலேன் ஆகின்
மாற்று உபாய மறிந்து மாற்றிடுவேன்
மாறா நினைவில் மாயும் உலகை.

 

நிலையில்லா நினைப்புகளின் அலைக்கழிப்பு - மறதி
நினைத்த ஒன்றில் நிலைத்திருத்தல் - உறுதி      
சதையும் எலும்பும் சாகக் கூடும் 

சகத்தி(தீ)யே அகத்துள் வாழும் அன்பு...?